DUBWISE Hi-Fi Meets IRIE ACTION  

Σάββατο, 23 Ιανουαρίου

Θεατρο Χυτηριο

Ιερα Οδος 44, Αθήνα Γκαζι

 

Athens' Heavyweights, Irie Action & Dubwise Hi-Fi on rotation, each on their own soundsystem! Reggae & Dub from the past, present & future, soundsystem style.

  ATHENS WILL SHAKE

Fee: 8 euros incl. beer
 

Μια μουσική «μάχη» στο Θέατρο Χυτήριο σηματοδοτεί την άνθιση της soundsystem κουλτούρας στην Ελλάδα

Από τις αλάνες του Kingston, στις αθηναϊκές αποθήκες, παντού τα ηχοσυστήματα, «πλακώνονται» μεταξύ τους.

   (απο την   Όλγα Νικολαΐδου .popaganda.gr)

Όποιος έχει έρθει σε επαφή με τη Reggae έχει συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο ήχος της και το συναίσθημα που αυτός σου προκαλεί όταν την ακούς. Αυτό το έντονο συναίσθημα ενισχύεται ακόμα περισσότερο μέσα από την κουλτούρα των Soundsystem, των χειροποίητων ηχοσυστημάτων που κατασκευάζονταν τα 50’s στα γκέτο του Κingston της Jamaica και ταξίδεψαν μέχρι την Αγγλία μέσω των μεταναστών. Όλα ξεκίνησαν από μια φτηνή, αυτοσχέδια μορφή διασκέδασης στα γκέτο και εξελίχθηκε σε παγκόσμια κουλτούρα που ταξίδεψε μέχρι την Ιαπωνία, την Ευρώπη και την Αμερική. Σήμερα βλέπουμε stage τεράστιων φεστιβάλ όπως το Outlook Festival στην Κροατία να εμπιστεύονται χειροποίητα soundystem αλλά και mainstream καλλιτέχνες όπως οι Μajor Lazer, με τις κυκλοφορίες τους αλλά και remixes από Mungo’s HiFi, να «μοιράζουν» στοιχεία αυτής της κουλτούρας σε εκατομμύρια ακροατές ανά τον κόσμο. Με αφορμή ένα ντοκιμαντέρ που ήρθε στα χέρια μου λίγες ημέρες πριν, από τον Vaibone και την κολεκτίβα «Heviweit», αλλά και το πρώτο soundclash που θα γίνει στο Θέατρο Χυτήριο αύριο το βράδυ, ανακάλυψα πως 9.498 χιλιόμετρα μακριά από την Καραϊβική, υπάρχουν σήμερα κάποιοι τύποι που φτιάχνουν χειροποίητα ηχοσυστήματα στα πρότυπα των τζαμαϊκανικών reggae soundsystem. Εάν τους έχεις συναντήσει σε φεστιβάλ, σε ξυλουργεία, studio ή αποθήκες και έχεις χορέψει με τη μουσική τους, έφτασε η στιγμή να μάθεις την ιστορία τους.

Το Dubwise HiFi πήρε σάρκα και οστά το 2007 από τους AmP Outernational με τη συνδρομή των Mashdown45, Mista Operator, Skitlab και την Anna Mystic. Σκοπός τους ήταν να φέρουν σε επαφή το ελληνικό κοινό με την κουλτούρα των soundsystems και το ηχηρό μήνυμα που περιέχει η conscious reggae dub μουσική,  μήνυμα ενότητας, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Με μπάσα δυνατά σαν βροντές και πρίμα ηλεκτρικά σαν κεραυνούς το Dubwise Hi-Fi προσπαθεί να δονήσει τα θεμέλια της Βαβυλώνας. Το Irie Action, με κοινή βάση την αγάπη για τη reggae μουσική, ξεκίνησε το 2005 σαν URM με μέλη τους Man’O, Oldjohn και Nesco, οργανώνοντας

 

   του  Φιλίππα Δημητριάδη     

απο http://popaganda.gr/ 

Πήγαμε στο Red Sea, το ναό της ρέγκε στην Αθήνα

Το τρέχει εδώ και 27 χρόνια ένας Ελληνο-Αιθίοπας και είναι σαν να μπαίνεις σε μια μυστική κρύπτη στα Ιλίσια και να βρίσκεσαι στη Τζαμάικα.

Φωτογραφίες: Photoharrie 15.01.2015

Το Red Sea είναι ένας ζωντανός μύθος της πόλης. Η ταμπέλα του club, που έχει παραμείνει η ίδια από τη δεκαετία του ’80 όταν αυτό πρωτοσυστήθηκε στο αθηναϊκό κοινό, γράφει Red Sea Snac Bar, ο τοίχος από κάτω έχει  ένα τεράστιο graffiti και η βαριά σιδερένια πόρτα της εισόδου δεν αποκαλύπτει τίποτα από το εσωτερικό του club.

Τα χρώματα που έχουν συνδεθεί άμεσα με την κουλτούρα της reggae, το πράσινο, το κίτρινο, το κόκκινο και το μαύρο κυριαρχούν στο χώρο. Ακόμη και στο ταβάνι της τουαλέτας, υπάρχουν ζωγραφισμένες σημαίες της Τζαμάικα και της Σενεγάλης. Όλη η ιστορία του Red Sea είναι κρεμασμένη στους τοίχους που είναι καλυμμένοι με αφίσες από διάφορα events που έχουν φιλοξενηθεί στο χώρο και η φιγούρα του Bob Marley στέκεται εδώ κι εκεί, να κοιτάζει τους θαμώνες που χορεύουν τυλιγμένοι σε πυκνούς καπνούς.

Το μπαρ είναι διακοσμημένο με πολύχρωμα φωτάκια, ενώ μια πλαστική τίγρη, μια καμήλα και ένα άλογο ανάμεσα στα μπουκάλια, κλέβουν την παράσταση. Λίγο πιο μέσα, στα ξύλινα τραπέζια του Red Sea κάθεται ο Tony, ο ιδιοκτήτης του club, μια ευγενική φυσιογνωμία με ένα χαμόγελο μόνιμα καρφωμένο στο πρόσωπό του. Φορά σκουφί και μπουφάν, ενώ στο μαγαζί κάνει ζέστη. Με χαιρετά με μια θερμή χειραψία και αφού πάρω την μπύρα μου ξεκινάμε την κουβέντα.

«Ο πατέρας μου είναι Έλληνας, κατάγεται από την Τρίπολη, ενώ η μητέρα μου είναι από την Ερυθραία, για αυτό και ονόμασα το μαγαζί Red Sea, γιατί η Ερυθραία βρέχεται από την Ερυθρά Θάλασσα. Μεγάλωσα εκεί και στα 18 ήρθα στην Ελλάδα για να υπηρετήσω στον στρατό. Έπειτα δούλεψα για πολλά χρόνια ως σερβιτόρος, μπάρμαν και dj σε διάφορα club στη Μύκονο, αλλά και αλλού και το 1988 αποφάσισα να ανοίξω το δικό μου για να στεγάσω κάπου την αγάπη μου για την reggae. Είμαι 55 χρονών και είμαι στο μαγαζί κάθε μέρα, εκτός από τις Δευτέρες που είμαστε κλειστά. Δεν έχω κουραστεί καθόλου, η αγάπη για την μουσική άλλωστε, δεν είναι δουλειά. Είμαι πολύ ευτυχισμένος με τη ζωή μου στην Ελλάδα. Δεν έχω αντιμετωπίσει ρατσισμό, ειδικά εδώ στο μαγαζί όσοι έρχονται είναι φίλοι πλέον, όχι πελάτες. Έρχονται τα παιδιά των παλαιότερων θαμώνων και μερικές φορές παίρνουν τηλέφωνο οι γονείς τους και μου λένε «Tony, θα έρθει το παιδί μου απόψε, να το προσέχεις, ε;».

 

 

 

Διακοσμητική τίγρης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Η αλήθεια είναι πως όσο περνάει η ώρα το μαγαζί

γεμίζει όλο και περισσότερο με νεαρό κόσμο. Φοιτητές, νεαροί θιασώτες της reggae αλλά και πιο alternative φάτσες έρχονται για χορό στο Red Sea λίγο μετά τη μία. Ο Tony τους χαιρετά όλους με το μικρό τους όνομα, τους αγκαλιάζει και τους σφίγγει το χέρι, ρωτά τα νέα τους. This is a family affair, σκέφτομαι. Σίγα – σίγα όμως αρχίζουν να έρχονται και πολλοί αφρικανοί με τους οποίους θα πιάσω κουβέντα λίγο αργότερα για να μάθω περισσότερα για τον τρόπο που διασκεδάζουν στον αθηναϊκό ναό της reggae.